Verlof, je tracht er zowaar naar maar eenmaal voorbij begin je het te vervloeken en één van de redenen is de berg werk die zich ondertussen heeft opgestapeld. Neem daarbij de huidige  tropische temperaturen erbij en het is enkel goed om naar muziek te luisteren en zeker niet binnen in een kantoortje te beginnen schrijven.  Al kan je sommige CD’s beschrijven nadat je deze maar eenmaal hoeft te beluisteren, anderen daarentegen beluister je met gemak drie tot viermaal na elkaar gewoon omdat ze zo geniaal goed zijn en onder deze laatste noemer bevindt zich ook deze ‘Sanctified’ die nu voor de ... keer in de speler.

No wonder critics all over the World already classifies this band as diverse as New orleans, bebop, rock ’n roll, latin beyound jazz, postmodern R&B, authentic and original, true to their roots, lounge, groovy, jazzy, bluesy, swingin’ and rockin’… it all seems to fit together. If These ten tracks don’t do it for you, I honestly do not know what will I must admit that TB4Q managed to capture lightning in a bottle. This is music in the biggest sense of the World… Gibson Ruofski (2009).

Ja en als je dit dan al geschreven ziet begin er dan maar eens aan want beter kan dit al niet verwoord worden. In 2008 noemde ze zich nog ‘The Big Four’ al waren ze toen ook al met vijf en nu voor 2009 laten ze zich The Big Four Quintet noemen al kan je onmiddellijk er aan bijvoegen dat de ‘Q’ ook voor ‘Quality’ staat. J.B. ‘The Cane’ Biesmans, Bird Stevens, Dr. Basie J, Franky en Mo Gomez zijn dit vijftal dat wereldfaam aan het vergaren is onder TB4Q. Zonder scrupules brengen ze hier een onwaarschijnlijk mooi album uit waarmee ze bewijzen welke uitzonderlijke kwaliteiten in dit kwintet schuilen alsof zij het zijn die bebop hebben uitgevonden want ze beheersen deze jazz stijl als ware professionals. Vorig jaar mochten de heren nog alle lof ontvangen over hun ‘The Congregations Sessions’, en was dit eerder een swingend jazz album dan bereiken ze hier met deze ‘Sanctified’ een nog ander en muzikaal hoogwaardiger publiek waarmee ze steevast hun fans zullen mee zien aangroeien.  Het lijkt wel of ze nu al aan de opvolging aan het nadenken zijn want voor de backing vocals en ‘other weird stuff’ zoals ze dit zelf beschrijven zijn niemand minder dan hun nakomelingen gevraagd om hun talenten al te komen botvieren op dit album. Dit album bevat 10 nummers en voor geen maar dan ook geen enkel zijn ze te leen geweest  en zijn de credits voor de nummers voor  J.B. Biesmans, Coumans, Coumans, Janssen en Stevens. Sanctified is een mix van bebop, latins jazz en groovy vibes al dan niet 'poppy' getint.

Openingstrack is al meteen van uitzonderlijke kwaliteit waarbij J.B. de ‘jazz-flute’ bespeelt alsof het hem met de paplepel is ingegeven en dit op een instrument waarbij er niet al te veel ‘cracken’ zijn in de lage landen ontpopt Biesmans hier zich als een ware grootmeester. Deze ‘Aaricia’s Moods’ is genaamd naar de dochter van J.B. en is zo magistraal opgezet dat je de overgangen van de gebruikelijke  4/4 maat  naar de onregelmatige maten haast niet opmerkt en door de genialiteit van dit nummer vloeien de accenten moeiteloos in elkaar over. Wereldklasse!

Titeltrack ‘Sanctified’ krijgt in het begin iets mystiek met zich mee vooraleer ze overgaan in bombastische ‘poppy grooves’ die perfect bij de soulvolle stem van Dr. Basie passen waarbij zelfs hitpotentieel voor dit nummer is weggelegd om naar het einde van dit nummer terug mysterieus weg te deemsteren. Op ‘Seeing Angels At Sunset’  opent Dr. Basie J op zijn Fender Rhodes  waarop Biesmans antwoord op zijn saxofoon met de flair van een Cannonball Adderley en Frankie Gomez het beeld van een Art Bakley bij me oproept waarna je van je sokken wordt geblazen door zijn broertje Mo die een Grant Green naar de kroon probeert te steken met wondermooie en helder zuivere akkoorden om het mooie van dit nummer maar te verwoorden met namen van diegene die het hen hebben voorgedaan, een nummer dat meteen in de zestiger jaren in de US jazz charts zou zijn binnengekomen met stip.

‘The Dun’ opent met een donkere ‘jungle’ drum waarbij je zo de mist voelt opkomen wanneer je onder de verdoving van deze beats je ogen probeert te sluiten en waarbij het lijkt of Bird Stevens  celloklanken uit zijn upright bass wil laten vloeien , een nummer met veel toonveranderingen die J.B. wil evenaren met de tonatie in zijn stem. Het nummer verandert voortdurend van stemming waarbij je voelt dat je aan het verdwalen bent in een immens woud om uiteindelijk uit te klaren in een krachtige finale waarbij ieder bandlid zich voor 200% wil bewijzen.

‘Ambient Groove’ is een nummer waarbij de percussie op de voorgrond staat en duidelijk maakt dat The Big Four Quintet duidelijk op elkaar zijn ingespeeld, waarbij  het ‘wierd stuff’ van de ‘kids’ duidelijk wordt en Biesmans met zijn dwarsfluit even progressief voor de dag komt als een Ian Anderson in de ’60 en ’70-tiger jaren waarna het nummer onder impuls van een Dr. Basie J op Hammond zeer dansbaar wordt evenals het opmerkelijke ‘Kidk’ dat het in de trendy danstempels van New York gemeen goed zou kunnen doen.

‘Très funky’ nu met de boogaloo drums van Franky in ‘Communicate’ en een baritonsax die het nummer meteen op dezelfde hoogtes brengt als bijvoorbeeld een ‘Funky Mama’ van Lou Donaldson. Met ‘Las Niña de la Mancha’ gaan we de Latin toer op  en met ‘Latin Jazz’ voelen we uiteraard de temperatuur zo naar de hoogte gaan, tijd om een Mojito en een  zuiderse schoonheid aan je zijde te nemen en een zwoele nacht tegemoet te gaan.

‘The Wake’ zegt het al. In dit nummer moet je weinig vrolijkheid verwachten maar is toch een bijzonder mooie melodie waarbij de klanken uit de klarinet diezelfde warmte kennen als bij een Mr. Acker Bilck al draagt dit nummer een zekere weemoed met zich mee perfect in harmony met de stem van Dr. Basie.
‘Brownies For Dinner’ is de afsluiter van deze ‘Sanctified’ en is opgewekt en funky waarmee je dit album van nummer  kan beginnen terug te spelen na te zijn uitgedanst op de funky grooves…

Subliem hoogstaand werk dat ‘The Big Four Quintet’ hier ten verve brengt onder hun nieuwe naam en voor mij meteen goed als headliner op Montreux!  Great Job Guys and respect.